Rabbimm Emretti Şiiri - Nazende Kaya

Nazende Kaya
507

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

Rabbimm Emretti

Önce işit dedi. Sonra gör Ve hisset diye gönül verdi
Bir katre damladı, Canıma canını kattı. Bir beden iki yi. Tekrar etti biri!
İki kulu yaşadı.. RABBİM EMRETTİ ve şahitti Ve oluverdi biri, İkinin biri
İsmail’im oluverdi..
Duy dedi Yüce Rab’bi. Sonra gör. Ve sende hisset onlar gibi
İsmail istedi. Tuttu babasının elini. Yürüdü yokuşları. Biliyordu kurbandı, Duydu sesleri
Gören gözleri bağlandı, Gönülden hissetti, Çünkü Rabbi istedi!
Ama bu bir imtihandı
Bunu da hissetti, Sınandım dedi, Denendim dedi, Gönlünü verdiği gibi Ömrünü de verecekti
Kelle koltukta bu can yoluna fedaydı.
Gönüller bildi, Yürekler sakladı, Oğlan türeyecekti, Duyarak görerek yüksek hissi
Bu son karardı…..

Daha yolumuz uzundu Ama bir o kadar da kısa dedi birisi..
Zaten bitmişti öteki.
Oğlundan af diledi, Duyuramadı, Gördüremedi, Hissettiremedi, Yine de affet dedi
Kader dedi, Yazgı dedi, Avuttu başka bebeleri, Ağaracaktı saçları, Tükenecekti bedeni
Hasret yakacaktı içini.......................................
Oğlan haykırdı
Ben dedi! Ya ben! Rüyanda görmedin mi? Ezanlar okunur iken seni Rabbim söyletmedi mi?
O! ........ Anlamadım! ....Kız ağzınmı eğrildi? Diyerek üç kere tekrar ettirmedi mi?
Yeter atık bekletmeyin beni, Alsana katrecik damlayı Onu değil beni bırakma bari
Bu bir kader birliği. Benim içindi,
Şimdi ben tutacağım İsmail'in elini
Beraber çıkacağız yokuşları,Babam adandı,Benim için azadedildi. Yanmayan ucuyla kibriti
Yaşatmadan acıyı, Öğretecek bana hayatı. Sen engel mi olacaksın ki! Bu benim yazgımdı
Sen karar veremezsin ki RABBİM EMRETTİ!
Teki Utandı, Duyduğu sesi Yüreğine gömmeye çalıştı…
Emanet taşındığın bendene sor dedi. Ben yaptım elimden geleni Ama o vermedi ki, Başımı eğdirdi
Gururumu ezdirdi, Hayali ile dillendirdi, Cümle aleme rezil etti! Yine de seni vermedi,
Bir birde kalsın istedi, İki olamaz dedi.
Belki! ! Korktu belki
Velhasıl-ı… Belki! Belki de bunu bile RABBİM EMRETTİ
Kaderinde vardır belki! Belki Anlına da yazılı Ve lakin Belli ki Kısmet değildi, Kalp gözü kapanıverdi
Zaten çok beklemişti teki, Kapatabilirim bende belki dedi, Tek başına savaşmaya çalıştı
Nasıl olsa zaman en iyi ilaçtı!
I̱ zo̱ í̱ mas eínai taxídi, ena taxídi sto chróno....
(Bizim hayat bir yolculuktur, zaman içinde bir yolculuk!)
Bir katre damladı, Canıma canını kattı. Bir beden iki yi. Tekrar etti biri!
İki kulu yaşadı.. RABBİM EMRETTİ ve şahitti Ve oluverdi biri, İkinin biri
İsmail’im oluverdi..
Duy dedi Yüce Rab’bi. Sonra gör. Ve sende hisset onlar gibi
İsmail istedi. Tuttu babasının elini. Yürüdü yokuşları. Biliyordu kurbandı, Duydu sesleri
Gören gözleri bağlandı, Gönülden hissetti, Çünkü Rabbi istedi!
Ama bu bir imtihandı
Bunu da hissetti, Sınandım dedi, Denendim dedi, Gönlünü verdiği gibi Ömrünü de verecekti
Kelle koltukta bu can yoluna fedaydı.
Gönüller bildi, Yürekler sakladı, Oğlan türeyecekti, Duyarak görerek yüksek hissi
Bu son karardı…..

Daha yolumuz uzundu Ama bir o kadar da kısa dedi birisi..
Zaten bitmişti öteki.
Oğlundan af diledi, Duyuramadı, Gördüremedi, Hissettiremedi, Yine de affet dedi
Kader dedi, Yazgı dedi, Avuttu başka bebeleri, Ağaracaktı saçları, Tükenecekti bedeni
Hasret yakacaktı içini.......................................
Oğlan haykırdı
Ben dedi! Ya ben! Rüyanda görmedin mi? Ezanlar okunur iken seni Rabbim söyletmedi mi?
O! ........ Anlamadım! ....Kız ağzınmı eğrildi? Diyerek üç kere tekrar ettirmedi mi?
Yeter atık bekletmeyin beni, Alsana katrecik damlayı Onu değil beni bırakma bari
Bu bir kader birliği. Benim içindi,
Şimdi ben tutacağım İsmail'in elini
Beraber çıkacağız yokuşları,Babam adandı,Benim için azadedildi. Yanmayan ucuyla kibriti
Yaşatmadan acıyı, Öğretecek bana hayatı. Sen engel mi olacaksın ki! Bu benim yazgımdı
Sen karar veremezsin ki RABBİM EMRETTİ!
Teki Utandı, Duyduğu sesi Yüreğine gömmeye çalıştı…
Emanet taşındığın bendene sor dedi. Ben yaptım elimden geleni Ama o vermedi ki, Başımı eğdirdi
Gururumu ezdirdi, Hayali ile dillendirdi, Cümle aleme rezil etti! Yine de seni vermedi,
Bir birde kalsın istedi, İki olamaz dedi.
Belki! ! Korktu belki
Velhasıl-ı… Belki! Belki de bunu bile RABBİM EMRETTİ
Kaderinde vardır belki! Belki Anlına da yazılı Ve lakin Belli ki Kısmet değildi, Kalp gözü kapanıverdi
Zaten çok beklemişti teki, Kapatabilirim bende belki dedi, Tek başına savaşmaya çalıştı
Nasıl olsa zaman en iyi ilaçtı!
I̱ zo̱ í̱ mas eínai taxídi, ena taxídi sto chróno....
(Bizim hayat bir yolculuktur, zaman içinde bir yolculuk!)

Nazende Kaya
Kayıt Tarihi : 25.3.2013 17:17:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Nazende Kaya