Rabbim Verdi Bu Canları.

RABBİM VERDİ BU CANLARI.

Can beden’de mülk değil! Misafirindir ancak,
Dost, dost’una yük olmaz! Dosta post olunacak,
Kendi öz malın gibi, sahiplenirsin can-ı,
Fani bedeninden, can, kanatlanıp uçacak.

Rabbim verdi canları, yine; Rabbim alacak,
Çırpınışın beyhude, senin nen kaybolacak?

Birkaç damla kirli su, yoktan var eden odur,
Ölümlüsün ey fani, hayat bir gün son bulur,
Sema’lara yükselir, can denilen mucize,
Cansız bedenin ise, kara toprağa konur.

Rabbim verdi canları, yine; Rabbim alacak,
Çırpınışın beyhude, senin nen kaybolacak?

Ana rahmi ve kabir, iki sonsuz karanlık,
Kalp’ler doyurulmamış, tebelleş olmuş açlık,
Ölüm gelmiş cihana, can telaşı başlamış
Kalp’ler aç kalır ise, bomboş kalır dağarcık.

Rabbim verdi canları, yine; Rabbim alacak,
Çırpınışın beyhude, senin nen kaybolacak?

Kibrit şulesi kadar, kısaymış geç anladık,
Hiç farkında olmadan, dünya zevkine daldık,
Can derdine düşünce, hatırladık; Allah-ı
Mal can’ın yonga’sıdır, diye maddeye kandık.

Rabbim verdi canları, yine; Rabbim alacak,
Çırpınışın beyhude, senin nen kaybolacak?

Hayat pazarın da sen, bilmezsin, can kıymeti,
Can ki; Allah-ın lütfu, beşer’e emaneti,
Ömür denen sermaye, tükenince Pazar da,
Geri alıyor; Rabbim, o en büyük serveti.

Rabbim verdi canları, yine; Rabbim alacak,
Çırpınışın beyhude, senin nen kaybolacak?

Arz Ederim.
Yazan: Ali Rıza Saygan
Şiir No: 111
Tarih: 07- 06 - 2008