Rabbim! Şiiri - Mustafa Cilasun

Sana
Kul olmaya
Kölen olarak hep solmaya

Aşkınla
Kuşatan meşkinle
Hasretin acısıyla yanmaya

Rahmetin
Bahşettiğin zerrenin
Hikmetindedir o güzelliğin

Halim
Senden uzaklaştıkça
Mecalsizim, hissizim, sefilim

Seninle
Ancak şerefim
Âdemi mutlak bir nefesim

Hederim
Kulluğumda acizim
Rahmetini bilirim ümitliyim

Senden
Rahmetinde ki gülden
Efendimin özleminden acizim

Bıraktığı
Emanetlerde hissim
Tercihlerimde ben abdi acizim

Kalbim
Nefeslerim bilirim senin
Ruhumla özümün ben esiriyim

Cihan
Han içinde nefes alan
Kan, candan usandıran o dram

Arz
Tasallut altında
Müstezaflar zilletin soluğunda

Haşyetin
Uzandığı korkuyla
Vehimler odağında zavallılığında

Yaratansın
Anın safhasındasın
Zamanın sayfasında akan şansın

Anlatmıştın
Milletlerin hikâyelerinden
Âdem, İbrahim Nuh’un neslinden

Gazveden
Hamasetten, kinden
Nefislerin tercihlerinde ki halden

Efendimden
Gülün solmayan renginden
Kokunun amberi hissin şefkatinden

Hizmetinden
Zikrinde ki güzellikten
İnsan kimliğinde ki mücerret nefisten

Ruhun
Nurun kalbi itminanlığını
Vakfedilen canı, aşkın hak serencamını

Ancak
Seninledir haysiyetim
Onurum, kalbimin gizeminde ki sürurum

Anamın
Babamda ki saflığın
Yaratılmaktaki maksadım acı sayfalarım

Mizanla
Hesabın icmaliyle
Kabirde ki penceremde ruhum seninle

Bilmeden
Acizliğimin derdinden
Günahlarımın destelendiği bilinirken

Mağfiretin
Kulluğun idrakinde
Sosyal şartların icbarında masumum

Kalbimle
Edepsiz nefsimle
Ruhun sefilliğinden hazan ikliminde

Geldim
Kapına niyazımla
Ömrün kalan sahasında ki hasadımla