Rabbim Şiiri - Nevzat Yazıcı

RABBİM

Mal mülk! herşey senin olduğu halde!
Mal ile övünür, insan her yerde.
Ebu Cehil, İblis, Firavun nerde.
Kul kendi kendine sormaz mı Rabbim,
Bu insanlar hiç ders, almaz mı Rabbim...

Karunda zengindi, Nemrutta Tanrı.
Güya kandırdılar hep insanları.
Cehennem ateşi oldu sonları.
Kul varda bedeni yanmaz mı Rabbim,
Bu insanlar hiç ders, almaz mı Rabbim...

Göründü kıyamet alametleri.
Çıkıyor Rabbimin kerametleri.
Bir gün geri alır, emanetleri.
Bu devranın sonu olmaz mı Rabbim,
Bu insanlar hiç ders, almaz mı Rabbim...

Ne kaldı şurada mahşer gününe.
Herkesin yaptığı gelir önüne.
Güneş mızrak boyu düşer üstüne.
Kul akıbetinden korkmaz mı Rabbim,
Bu insanlar hiç ders, almaz mı Rabbim...

Orda hesap öyle zor ki! amenna.
Ana evlat bilmez, evlat da ana.
Herkes can derdine kaçan kaçana.
Kul kendi kendine sormaz mı Rabbim,
Bu insanlar hiç ders, almaz mı Rabbim..!

Şair Nevzat YAZICI