Utandım yaşamaktan, liyakatsiz halimle,
Kuyumu kazımışım, fark etmeden elimle.
Ateşe körük çektim, zehir saçan dilimle.
Affa liyakatim yok, bilirim yüce Rabbim.
Hakkım olmasa bile mağfiret diliyorum.
Aldığım her nefesle, ölüp diriliyorum.
Doğduğum andan beri, sonuma yürüyorum.
Ne olur bu garibede kulum deyiver Rabbim.
Kalbimi teskin eyle, nuruyla sonsuz aşkın.
Kaldım dünya çölünde, avare garip şaşkın.
Yüreğim çırpınıyor, duygularım çok taşkın
Gönlüme rahmetinle, tecelli eyle Rabbim.
Kayıt Tarihi : 23.9.2015 23:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
RABBİN DE SİZE TEVECCÜHÜNDEN HİÇ ŞÜPHENİZ OLMASIN NECDET BEY. KUTLARIM BU MANEVİYAT DOLU ŞİİRİNİZ VE SİZİ İÇTENLİKLE...NİCELERİNE. SELAM VE DUA İLE...
TÜM YORUMLAR (1)