Göğün Rabbinden sonsuz huzur istiyorum ve göğü tamamıyla içime çekerken yerdekilerin estiğini gördüm. Tam da şöyle :Nice meşk ehli geçti durmaz oldu aktı, sen geçtin gök durdu sen geçtin yel emrine amade oldu. Nesin ki tufana müneccem edersin bizi kendine meyl edersin dediler. Dedim ki : Ben ki Umman denizini ararım lakin yer de onu bulamam göğün maviliğinde seyran eden özgür kanatlara sorarım. Çoğu geçti bedenimden azı kaldı ondandır ruhumda bedelin sevinci, yaşamanın huzuru, nefesin tadı ve senin biricikliğin ruhumda şan tenimde gözdelik yaratır../
Allah-u Ekber bu ne güzel kelam-ı Ekber .
Düşmez dillerde tevhid edası,Hüzün olmaz ki ebed gönül deryası
Sen gönül koyarsan o yare
Seni yolda bırakmaz her hal ve kalde.
Sen , sen ol yetiş o menzile, geri kalma can ve Canan’dan/
Gönül bir kez yakaladı mı huzuru bırakmaz
Tamamını Oku
Ne yazık ki bu şiirinizden de bir şey anlayamadım Esra hanım. Ya şiirleriniz fazla edebi ya da bizler şiirin edep ve adabına fazla yabancıyız?
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta