Rab’binden Kork Tövbekâr Ol

Bıktım ve de usandım, nefsim kendini kınar,
“Temize çıkaramam! “, şeytanla yatar, kalkar,
Tefekküre düşmandır, kötülüğü hak sayar,
Artık bıktım usandım, şimdi tövbekâr oldum…

Baktım bozuluyorum, anladım ki batıldayım,
Kalbim hep kararıyor, tavizlerle zorlandım,
Cümbüş ve hep eğlence, israf olmuş zamanım,
Tövbem kesin artık, geriye dönmüyorum…

Batılda dolaşıyorken Rab’bimden utanıyordum,
Hakkı hiç reddetmedim fakat bir günahkârdım,
Tevhidi buldum öğrendim ve aydınlanıyorum,
Artık tövbekâr oldum, vicdanımı dinliyorum…

Yalnız yenilen ve içilen, nefis veya hayvaniyet,
Hep mide, barsak derdi, maddiyat ve reddi yet,
Karınlar tok, ruhlar aç, eksiğimdi maneviyat,
Nefsim Rab tanımazdı, şimdi Rab’bime dönüyorum…

Çok tavizler vermiştim, kendimi topluyorum,
Münafıklar vicdansızmış, biraz bunu anlıyorum,
Kaşarlanan hep nefis, kula suç bulmuyorum,
Alavere dalavere uymadı, dinime koşuyorum…

Nefsine kanmayacak ve kanıp mahvolmayacak,
Günahkâr tövbe etmiş, Rab’bine bir söz vermiş,
Kapısı herkese açık, dünyayı yeniden buldum,
Nefsin esiri olmadan bu kul Rab’bini birlemiş…

Sen de hakikate gelip, hayra yönelmelisin,
Hırs ve inattan kaçıp, öfkelenmemelisin,
Sonsuz saadet için, Hakk’a yönelmelisin,
Vicdanını dinle, Rab’binden kork, tövbekâr ol…

(1991)