Reddetti merhameti, tanımadı Rab’bini,
Katlettikçe katletti, yok etti sevgisini…
Tevhit, emredilmişti bunu anmadı bile,
Ne zekât ne sadaka kaldı hep nefsi ile…
Bu yüzden Dünya yeri yaşanmaz bir yer oldu,
Gülmeyen yüzler ile huzursuzluklar doldu…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 24.3.2016 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!