Rab’bim ki Büyüktür

Nefisler çok günahkâr, Rab'den af dilemeli,
Rab’bim ki büyüktür, Hakk’a gelinmeli.
Cehennem ’in korkusu, nefsimi ürkütmeli,
İslâm’ı yaşamalı, Hakk’a iman etmeli…

Şeytanları salmışsın, nefisleri yazmışsın,
Tövbekâr kullarını, ey Rab’bim affediver,
Günahkâr kulların çok, tövbe etmek isterler,
Sevdiklerimiz çoktur, onları da kayırıver.

Şahsım ki hak etmez, tövbesini kabul et,
Zamanı çok geçmiştir, fakat seni birliyor,
Bâtıl ki mahvetmiştir, geçmiş zamanını ver,
Artık hakikattedir, cehennem istemiyor.

Ahmak dostları vardı, akıl akıl dediler,
Mantık mantık diyerek, isyan ettirdiler,
Takıl bana dediler, gençliğimi bitirdiler,
Artık çok geç kalmıştır, ruhunu hoş ediver.

İnsana, insanlığa, hem hasret, hem sitemkârım,
Nefsim engellese de, şahsımı ibadetten,
Aklım iradem ile inancım Rab’bim ile
Bu şahıs vazgeçemez, tevhitle birlemekten.

(1995)