R o m a n Şiiri - Gürsel Cengiz

Üzülürüm
Beni doğuran
Tarihin aralığına

Sen bakma insanoğlu
Ne olur
Yüzümün karalığına

Urbalarımız gibi
Pembedir hep düşlerimiz
Doğrudur ekmek uğruna
Pistir bazen işlerimiz
Ama bilin
Sevgiyedir hep gidişlerimiz

Gerçeğiz biz
Ne hikaye ne makaleyiz
Doğrudur biz romanız

Bir gözümüz şaraptadır
Diğerinde umut çapağı
Gelin bir oturun hele
Çadırımıza
Vallahide halis yün yapağı

Baktırdım ben

Keman gırnata
Birde darbuka çıktı falımdan
Hor görme kalbimiz var
İnce söğüt dalından

Kurban olayım be hayat
Bir kerede bizi öp
Bu kara alından…