Qw Şiiri - Kaan Canbay

Anlıyorum üzgünsün kırgınsın emeklerinin karşılığını alamamışssın. Aynaya bakınca gülerek ' neden diye soruyorsun' neden olmadı neden sevmedi neden tanrı bizi birbirmizi için yaratmadı.
Demekki tanrının bir bildiği vardı kanayan yarayı daha fazla kanatmadı
İnsanlarla uğraşıyorsun yeni bahaneler arıyorsun
Kızgınlığını kinini başkalarından çıkarmak istiyorsun
Nafile bağır küfür et gitti koca bir ömür
Yeni ufuklar var karşında yeni aşklar yeni heycanlar
Sen hâlâ gelmecek bir insan için aynı pencereden her
gün bakmaya devam ediyorsun.
Kızgınsın öfkeli nafile böyle yaptıkça sadece kendine zarar veriyorsun
Onursuzsun gurursun aşşalığık. Kendi öz saygını hiçe sayıyorsun.
Bir insan için bir ömür feda ediyorsun
Beni dinlemiyorsun beni yargılıyorsun
Bir ben var diyorum bir tanrı oda kalemin ucunda tam şuan da
İnan senin kadar üzgünüm meleğim
Gözlerine bakınca içindeki nefreti görüyorum.
Hâlâ birşeyleri yoluna sokmaya çalıyorsun
Canın daha mı çok yansın istiyorsun?
Seni sadece o anlar sanıyorsun
Nafile güneşten birdaha doğmamasını istiyorsun
Biliyorum aynaya bakınca hissiz hissediyorsun
İnan seni senden daha iyi biliyorum.
Biliyorum çünkü içindeki seni senden daha çok yaşıyorum
Öfkeni öfkeyle yaşıyorum
Biliyorsun hepsi boşa sende anlıyorsun
Değmeyen için bir ömür harcıyorsun
Onun için bir kelime daha yazıyorsun
Hepsi nafile hepsi boşa tekrar anlıyorsun
Gülüyorsun
ama
içinde
nefret
kusuyorsun.