Qaraca gözünü süzüb dayanıb,
Yaralı könlümü üzüb dayanıb.
Yene başıbağlı gezib dolanır.
Dözmürüm yarımın qış edasına.
Qızılgül açılar sonda solmaqçun,
Buludlar reqs eder göyde,dolmaqçun.
Bir azca dincelib rahat olmaqçun,
Özümü verecem nuş odasına.
Sağ ol gösterdiyin bunca sayğıya,
Könül möhtac olar ince qayğıya.
Bir gün ruhum döner ağ qağayıya,
Üzünü çevirir quş adasına
Kayıt Tarihi : 30.5.2011 07:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevinc Arzulu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/05/30/qus-adasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!