Qurbet Şiiri - Mesud Haray

Qurbet diye hıçqırıqdım,

Bir musluq kimi damlatdın,

Deldin üreyimi.

Gözlerim seni

Damladı qara topraga

Xiyavanlar uzanışdı

Hünkürükdüm,

Kırıxdım özümü.

Arabalar fışqadı.

Bekçiler hoyladı.

Sümsük itler hapıldadı,

Meni görende sensiz.

Uvand olmadi eynime köyneyim.

Yabanci diye öz memleketimde,

Üşüdüm istiden,

Yandim sazaqdan.

Bene bir gözgü getirin,

Sevgilimi görmek isteyirem özümde.