QUO VADİS.. Şiiri - Sema Gülser Keser

tütsülenmiş kitaplar,
çözülmemiş denklemler gibi kördüğüm olduk.
Etten kemikten,
Yüreği beyni yabanda,
Şahin pençesinde,
Ses bırakmış izlerde,
Talan edilmiş tınılarda ve gecede biz vardık.
Güneş in ayasına saklanırken dolunay.
Gizil düşlerde hoyratlaşır,
Günler içimize geçer, gecelerce aranırdık.
Ellerime takılırdı gözlerin,
Avcuma saklardım yanıkları, görmenden çekinirdim.
Gülüşün derdin, gülüşün...
Durup yeniden gürlerdin.
Ki ben!
O kızılcık gülüşleri çoktan bir yerlerde yitirmiştim.
Martı gibi düşmüştü gün batımı gözlerine.
Satır aralarını toplamak hep bana kalırdı ardından.
Geride kalanlar süpürür sokağı küçüğüm!
Özlemler koklanıyor esen yelden.
Boğazına düğümleniyor resimler, düğümleniyor da!
Kahretsin!
Gözler sevdiğini arıyor be küçüğüm!

S. gülser keser 19-06-2002