Evimdeki boşluqda durub pencerenin önünden axan heyata baxıram.
Yadıma düşdü ki, sevgimin ağrısı dayanıb. Daha incitmir meni.
Acıqlandım zaman adlı tebibe. O ağrını arzuladım.
Heç olmasa üreyim evim kimi boş deyildi. Onu dolduran nese var idi.
İndi üreyimin harda olduğunu unutmuşam. Köhne yaralar incitmir.
Sevgimin qaysağını qoparsam, yandırsa meni.
Ağlasam, ağlasam, gözümün yaşıyla doldursam üreyimdeki boşluğu.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
