Evimdeki boşluqda durub pencerenin önünden axan heyata baxıram.
Yadıma düşdü ki, sevgimin ağrısı dayanıb. Daha incitmir meni.
Acıqlandım zaman adlı tebibe. O ağrını arzuladım.
Heç olmasa üreyim evim kimi boş deyildi. Onu dolduran nese var idi.
İndi üreyimin harda olduğunu unutmuşam. Köhne yaralar incitmir.
Sevgimin qaysağını qoparsam, yandırsa meni.
Ağlasam, ağlasam, gözümün yaşıyla doldursam üreyimdeki boşluğu.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
