Evimdeki boşluqda durub pencerenin önünden axan heyata baxıram.
Yadıma düşdü ki, sevgimin ağrısı dayanıb. Daha incitmir meni.
Acıqlandım zaman adlı tebibe. O ağrını arzuladım.
Heç olmasa üreyim evim kimi boş deyildi. Onu dolduran nese var idi.
İndi üreyimin harda olduğunu unutmuşam. Köhne yaralar incitmir.
Sevgimin qaysağını qoparsam, yandırsa meni.
Ağlasam, ağlasam, gözümün yaşıyla doldursam üreyimdeki boşluğu.
O boşluğa bir anlam qatsam. O anlamın menasını anlatsam üreyime.
Yaxın bildiyim sirdaşıma söylesem bütün bunları. Ondan teselli umsam.
Yene qapının ürek döyüntüleri gelse qulağıma. Qapını boşluğa açsam.
Üreyimdeki boşluqdan pis deyil ki...Telefon zengine qaçsam her defe eyni ümid ile.
Ümidsizlikden pis deyil ki...Her defe yatağıma uzansam sabahın sene açılması arzusuyla.
Yuxusuzluqdan pis deyil ki... Sensizlik içinde senli xeyallara dalsam.
Tenhalıqdan pis deyil ki...Ömrümü geri döndere bilsem ve bütün bunları yeniden yaşasam.
Eh! Ömür qum saatı deyil ki...
İyul 2008.
Xalide EfendiyevaKayıt Tarihi : 2.12.2014 10:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Keşke kum saatı gibi tekrar tekrar çalışabilseK.Hayatı gerçekten ters çevirebilsek ne güzel olurdu değil mi?Aynı hataya tekrar tekrar düşmezdik.Kutluyorum kuvvetli kalemini daha güzel eserlerinizi behlirem...
Ve final muhteşemdi.Gerçekten...Hayat kum saati değil ki. Boşalınca ters çevirip yeniden doldursak...
Kutluyorum bu hüzün yüklü şiiri ve şairi. Sevgimle Halide hanım... Nicelerine...
O hatıralar 'uykusuzluktan, ümitsizlikten, düştüğüm boşluktan' kötü değil ki?
Kutlarım Halide Hanım..
TÜM YORUMLAR (4)