hiçliği sevmiştim en çok
en çok yokluğun anlamını
:
ölüm beni bildi!
kendini mart sanıyor
toprak değiştiriyor gece gündüz
:
budama mevsimi
göğünü yaratırdı açlığım eksilmenin kenar süslerinden
karantina öğünler / çamur bulaşığı yas entarisi
ritüeller yanılsama
katmer ve çıban!
geriye sayımdır onaylamak kenelerin ölümsüzlüğünü
:
geçiniz ey hükümlü!
“belleğimi ölüm aldı” *
hiçliğimi seçti ağrısına
tuz yerine beni bandı
tırnağım kırık
ekmek istemem
çorbam acılı olsun lütfen!
(*) Salvatore Quasimodo
(8 Şubat 2007)
www.borgesdefteri.blogspot.com - Mart 2007 Arşivi
6. Dekad - Hayal Yayınları, Ocak 2008, s.74
Kayıt Tarihi : 8.2.2007 11:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum Şaire ! . .
Saygılarla.
TÜM YORUMLAR (12)