Qoruyardım Şiiri - X&#601zangül Hüseynova

Günün hə r anını yığıb gözümə ,
Qə lbimdə sə ninlə hey danışıram.
ə lim deayaq olur qemli üzüme
Gah boşalıb, gah da dolub, daşıram.

Bu nece qismetdir çə xə b qarşıma,
Bu tale yükümdü ezir çiynimi.
Tebessüm qatıram ha göz yaşıma,
Yene keder qonur, keder eynime.

Nece ovundurum nece qelbimi?
Kirimek bilmeyir körpe uşaq tek.
Tökülür üstüme duyğum sel kimi,
Torpaq toxum deyir nece daş ekek.

Ağlımın o soyuq qırmancı ile,
Odlanan könlümü qamçılayıram.
Bir ucdan hissimi dönderib küle,
Bir yandan qelbime od çileyirem.

Sen nece yaxınsan, necede uzaq,
Sen nece doğmasan, necede yadsan.
Qorxuram bu yolda dolaşaq, azaq,
En kövrek pıçıltım, hezin feryadsan.

Mizrab teşnesidir qelbimin simi,
Danarmı dan üzü o şeh etrini.
Qoruyur yreyim ermağan kimi,
Dünyanın en temiz mehebbetini.