Qızıl balığın nağılı Şiiri - Sevinc Arzulu

QIZIL BALIĞIN NAĞILI

Gözlerim dünyanın mey güzarında,
Ruhum serxoş oldu,göyüne çatdı.
Bir gün de ayılıb dan qızaranda,
Torumu xeyalın gölüne atdım.

Dedim belke tutam bir qızıl balıq,
Arzumu anında hasil eylesin.
Derdli üreyime acıyan xalıq,
Seni yer üzünde nazil eylesin.

Yene evvelkitek tutaq el-ele,
Qaçışaq körpece uşaqlar kimi.
Ildırım da çaxsa,qopsa zelzele
Sayrışaq rengbereng işıqlar kimi.

“Güneşim”-söyledim,Ayıma döndün,
Nurun çickin kimi serdin üstüme.
Sen benim elçatmaz payıma döndün,
Bulud tek qanadın gerdin üstüme .

Ne ben nağılçıyım,ne sen dinleyen
Heyf,tükü tükden seçemmedik biz.
Benim üreyimdir neyde inleyen,
Hesretin daş seddin keçemmedik biz.

Bizim aramızı hören ayrılıq,
Ne bilir quruca daş da ne çekir.
Vüsalın gelişin gören ayrılıq
Ayaqda şen olur,başda qem ekir.

Heyf,tutammadım qızıl balığı,
Çetin ki arzular bir de çin ola.
Dünyanın bu oldu bene qalığı,
Yaşam günlerimin sayı min olar.