Qeyb olan iller Şiiri - Sevinc Arzulu

Qelbime tuşlanan min oxa döndü,
Kederim hey artdı,lap çoxa döndü.
Heçlikde eridi, bir yoxa döndü,
Seninle birlikde qeyb olan iller.

Güneştek zirveden enmeyecekdir,
Könülde od-ateş sönmeyecekdir.
Bir daha geriye dönmeyecekdir,
Seninle birlikde qeyb olan iller.

Üzüme hesretle baxıb gedibdir,
Ayrılıq üzüyün taxıb gedibdir.
Kür kimi denize axıb gedibdir,
Seninle birlikde qeyb olan iller.

Duman yene dağdan asılı qalıb,
Qar yağıb,buz yollar kesili qalıb.
Benimle ömürlük küsülü qalıb,
Seninle birlikde qeyb olan iller.

Sen getdin,sevinc de beni terk etdi,
Eynime qem qarın soyuq kürk etdi.
Deyen hamıdan çox bana erk etdi,
Seninle birlikde qeyb olan iller.