êşa berbangan
bi nefsçûkiya giyan
silav dikim
di diltengiya rojên bêdeng de
diponijim
helbesta xwe ji gewriya şevistanan
dişeqînim
masiyên çemên mirî
li berwarên awiran
derbas dibin
li diyarên windayî
rêwiyê riya bêveger im
baranên dilê xeyidî
li demsalên bêreng dibarin
keştiya bîranînên ciwaniyê
di okyanûsên bêbinî de asê ma
şahî
li dîwarê keseran hate mixkirin
zîroyên demê
rayên darbesta min dimijin
beden
di xewnereşkan de dilerize
serê xwe li ber qedera derbeder
diçemînim
ez
ne kêm
ne jî zêde me
ne dîn
ne jî aqilmend im
jana giraveke jibîrbûyî me
di tenêtiya wêran de
hatim dorpêçkirin
qêrînên wijdana min
rast û durist in
têgihiştin û dilpakî
di teraziya hest û mantiqê de
hate xapandin
arzûyên sêwî
li kendalên hêviyê ketine xewa bi nalenal
rûyê xirabiyê bi agirê dojehê
dişom
ji parzûna çaxên gemar
qenciyê dipalînim
dayika min
di malzaroka xwe de giloka êş û xeman
dihewîne
kul û birînan
bi melhema cejna Laliş
dikewînin
Xizan Şîlan
2011-11-01
Stockholm
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
