Bu imiş tale naxışı,
Yağdı dərd-möhnət yağışı.
Tez gəldi ömrün sərt qışı,
Yer-göy ağ qara bələndi.
Sənsizlikdən qəlb nəm çəkdi,
Sevinc,fərəhi kəm çəkdi.
O qədər qüssə-qəm çəkdi,
Gözüm altı kölgələndi.
Quru qazdım,yaşa çıxdı,
Dəniz suyu başa çıxdı.
Ümidlərim boşa çıxdı,
Xoş günlər geri gələndi?!
Qəm göydə şimşək tək çaxar,
Odu qəlbi yaxar,yaxar.
Göz yaşlarım axar,axar
Ayrılıq ürək dələndi.
Həsrət qaldım sevən yara,
Xatirələr yetməz kara.
Ağ buludlar geydi qara,
Göydən yerə qəm ələndi.
Sevinc Arzulu
Kayıt Tarihi : 14.6.2018 20:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevinc Arzulu](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/06/14/qem-elendi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!