Qarda Ölüm Şiiri - Ayişe Nebi

Mühsin Yazıçıoğlunun hatırasına

Ölüm diridir kar altında,
Can arar sarmalaya sarıya.
Birce buğum nefes çıktı kar alttan
Karı yaran ilk menekşe kokusu gibi.

Çare yok havadakı tipiye
Elim yetmez, ünüm yetmez.
Güneş yoksul, çile zalim,
Umut artık kendi düşman.

Donmaktadır elim-ayağım,
Son nefesi saklamışım içimde,
Damarlarım geçit vermiyor kanıma.

Her taraf kar, ıssız çöl,
Çöl ardınca sonsuz orman.
N`ola bu an karın karanlığında
Bir mum yana umut ola çöllükte.

Nefesimi aziz emanet bilib
Büküb etime, kanıma
Bir az dayanmakk isterim,
Zamanı durdurub,
Hala bir az yaşamak,
Bir az umut isterim.

Kar yağıyor üstüme,
Donuyorum.
Etrafda ne bir ses, ne bir nefes.
Ellerimi uzadıb tutmak istiyorum
Allahın eteğinden,
Buz tutmuş kollarım kalkmıyor.
Dilim ağzımda donmuş,
sırsıra bağlamış kipriklerim.
Burda donub ölsem kurt-kuş bile yok yesin cesedimi,
Çürüyüb torpaq olacam umudumla birlikte.