Qara tabut Şiiri - Elnare Shems

Qarabağ derdinden yazılsa da çox, Neçin yada düşmür qara tabutlar? Belke o tabutlar heç yox imiş,yox, Köçüb yaddaşlardan hara tabutlar? Neçe ailede vay-şiven qurub? Neçe xanimanı yıxıb-uçurub? Sayan olubdurmu ne qeder vurub, Analar qelbine yara tabutlar? Qanlı facieler saymaqla bitmir, Nale de,fə ryad da imdada yetmir, Ana yaddaşından bir anda getmir, Çekir üreyini dara tabutlar....... “-“ Şahidi olduğum bir facieden Size yana-yana söz açıram men: “-“ Qarabağ uğrunda qanlı döyüşler Bir neçe müddetdi daha bitmirdi. Düşmen elindeydi neçe kend,şeher, Ölen ölmüş idi,iten itmişdi. Asker anaları eli qoynunda, Kövrek bir ümüdle yol gözleyirdi. Xeyalen oynayır oğul toyunda, Gelen qonaqları ezizleyirdi. Bizim de qonşumuz birce oğlunu Cebhe bölgesinə yola salmışdı. Ateşkes vaxtıydı,bilse de bunu, Canını bir qorxu hissi almışdı. Xeyli mehribandı o ana mene, Hal-ehval tuturduq,gelib-gedirdik. Günorta vaxtıydı,ikimiz yene Heyetdə oturub söhbet edirdik. Oğlunun adını çə kdikce ana, Rengi gah qızarır,gah da qaçırdı. Arzular,istekler yetmirdi sona, Hey oğul toyundan söhbet açırdı. Elin sinsine qoyaraq birden, Söyledi:-“üreyim çırpınır yaman”. Kömek elemə kçün dururdum ki men Küçede bir maşın dayandı bu an. Ürkek baxışlarla bir cavan asker, Astaca-astaca heyete girdi. Getirdiyi üçün müdhiş bir haber, Ne ehval soruşdu,ne salam verdi. Rengi beyazımış o cavan oğlan, Bilmirdi nə sayaq açsın söhbeti. Gözü yaş sızırdı,üreyise qan, Dinib-danışmağa yoxdu qüdreti. Biz ona baxırdıq,o ise yere, Erimek bilmirdi sükütün buzu. Başını qaldırıb o,birden-bire Eliylə küçeye çağırdı bizi. Maşının yanında bütün qonşular Heykel tek dinmezce dayanmışdılar. Işi sürücüden öyrenib onlar, Bir matem rengine boyanmışdılar. Hamı düşüncede,hamı mat-mə bhut: Anaya kim desin bu müsibeti? Hamı bilirdi ki,kimindir tabut, Heç kimin çatmırdı amma cüreti. Nehayet ireli çıxıb bir qoca, Uzaqdan başladı sözün-söhbetin. Söyledi:”-başını,qızım,tut uca, Özüne toxtaq ver,metin ol,metin. Tesellimiz bu ki,o er cavanlar, Can verib bu torpaq,millet yolunda. Esil qehreman tek ölübler onlar, Azadlıq,ar-namus,qeyret yolunda. Önünde titreyen bu cavan asker, Oğlunun tabutun getirib sene. Ona olsa da bu ölümden beter, Torpağa vermekçin yetirib sene”. Tabutu maşından yere qoyanda, Bir ölüm sükütü araya çökdü. Huşunu itirdi ana o anda, Göyler bu vahşata göz yaşı tökdü. Ayılıb özüne gelende ana, Diz-dizi süründü tabuta sarı. Hıçqırıb ağladı o,yana-yana, Sarıldı tabuta o an qolları. -Açın qapağını tabutun,-dedi,- Belke quru kesek,daş var içinde? ! Açın,ay camaat,görüm ki,nedir, Belke bedensiz bir baş var içinde? ! - “—“ Tutub elleriyle silkeliyirdi, Ana genc asgeri,qonum-qonşunu. Tekrar dodaq altı hey söyleyirdi, Götürün,aparın qara qutunu. Menim balam deyil bunun içinde, Oğlum heç tutarmı bu qutu onu? Deyib süzdürürdü ana gizlince, Nemli gözlriyle qara tabutu........ Asker nece desin iki gün evvel, Dostu gece yarı düşüb minaya? Deyirler yalan var doğrudan efzel Müqeddes bir yalan dedi anaya: -Bu qaynaq olunmuş demir tabutu Açmaq mümkün deyil,-söyledi asker,- Ay ana,boş deyil inan bu qutu, Özüm öz gözümle görmüşem seher. -Bala,and verirem seni Allaha, Çekinme heç neden,düzün de mene. Heç ne soruşmaram senden bir daha, Kim yudu,kim bükdü onu kefene? -Ana,gə nc olsam da bilirem ki,men, Var islam dininin qüdsi üsulu. Eyninde paltardır şehide kefen, Mübarek qanıdır onun qüsulu. Askerin sözleri ananı tutdu, Onun sinesine qoydu başını. Sanki birden-bire derdin unutdu, Daha axıtmadı o,göz yaşını. Ele bilirdi ki,saçında gezen, Doğma balasının öz elleridir. Ele bilirdi ki,onları süzen, Kendin subay-salıq gözelleridir. Daha bilmirdi ki,bir neçe anda, Yüz illik derd yeyib acıdan,acı. Daha bilmirdi ki,qısa zamanda, Onun pambıq kimi ağarıb saçı. Yene qucaqlayıb qara tabutu, -Sensiz neyleyirem heyatı,-dedi, Balama qismetmiş bu də mir qutu, Ana bir yanıqlı bayatı dedi: Düşmen,üzün gülmesin, Ömrün bahar bilmesin. Heç qapıya,ay Allah, Qara tabut gelmesin....... “--------“ Analar qarşında baş eyirem men, Vetene verdiyi övladı üçün. Qelbine köz basıb düşmen önünde, Göz yaşı tökmedi “qurbanın”üçün. Bunu men desemdə ,söyleyir her kes, Dünyaya gelibdir ana müqeddes. Anaya baladan yoxdur bir evez, Ona versen bele bütün dünyanı. 15.01.06