Qara bulud. Şiiri - Vüsal Hacıyev

Göy üzündə kövrelmisen,
Menə kölgə salan bulud.
Yoxsa hemdemmi gemisen
Baş üstümü alan bulud.

Meni görüb ağlamadı,
Bu nə paydı bağlamadı.
Yenə çox saxlamadı
Küleklə bir qalan bulud.

Seni külek aldı getdi,
Belkə də qocaldı getdi.
Fikrim yenə daldı getdi
Zamanımı çalan bulud.

Verim göydə saxla derdi,
Şair bunu yerden derdi.
Sen də bir az ağla şerti
Olum doğma balan bulud.

Fikrimdesen qara bulud,
Pozulmayib hele sukut.
Gunes deyir onu unut
Belke soyler yalan bulud.