Qamışlo Şiiri - Adem Güçlü

Usulca sokulup geceye kayboldu huzur;
Bir kuru sigaranın tadı neyse,oydu,
Dumandı,ateşti,
Bitme demeden gitti.
Kimin neyi var,aldı götürdü,
Dilin tadını,canın ahını.
Ve dün yaşayan anıları,
Yoksa bugün,eceliyle mi öldürdü?

Mevsim eylülden beter,
Hüzün aramaya gerek yok,
Ölen umuduma fidye verdim bugün,
Öleceğini bile bile yolladım kinimi.
Yakılan yüreğin ilk dumanı değil,yollar ardında görünen,
Sonudur bu geçmişin ve sevginin,sonlar gibi bitti...

Bir huzura çıkardılar beni;
Huzur,yüksekçe bir koltuk,
Üstünde İlahi Komedya destanı,
Ve etrarında üç yaveri..
Herkes kahraman,yiğit,asil gibi.
Bir kalabalık sevdası var,
Kalpler patlıyor,beyinler duruk.
Yıldız tapınakları hınca hınç dolu,
Huzur diye tapındıkları şey,
Bir kitabın görmedikleri yolu...

Cinayet işlemeye sebep çok;
Su pis,ağaç eğri,
Yazmasını da bilirler,yıkanmasını da,
Gel gör ki,bu ellerin hepsi kirli...