Puvatya Şiiri - Çağhan Sarı

puvatyadan mağlubiyet duyulur
yıkıntıları omuzlarımda.
kurtubam,
güzel şehrin minareleri, kubbeleri
sarayları..

esmer bir alem üzerinde
duman tütmekte,
bir kaç saatte silinmez ki,
baktığın şey yenilginin izleri.

sevdasına sahip çıkamamış
yaşlı bir endülüs,
tarihini parşömenine yazar
vakanivüs.
yazar elbet,
ne yapabilir ki,
zaten kafirler yakıp yıkmamış mıdır
kurtubasını...
alıp da elinden,
hançerlenmemiş midir
severken...

birden yüreklerinden endülüsün
ateşi sönerken,
kurtuba,
hala yangınlar içerisinde,
belki bugün tütmüyor dumanları ama
bir kor var,
görünmüyor ilk bakışta...
sonradan bir rüya gibi,
karanlıkta çıkıveriyor yıkılan minare,
ardından surlar...
kemer süsü tak caddeleri,
bir bir çıkıyor...

her mağlubiyet sevdasıyla yaşlanmış ruha,
kalemiyle yazan adama,
puvatyayı hatırlatıyor.