Putlar Şiiri - Arif Atılgan

Düşünmesi yasak, akıl kelepçe,
Zihinleri zincir, herşey düzmece,
Cahiller sultana biat edince,
Kulları tapınıyor hak yerine!

Sözler esirdir, akıllar suskundur,
Put ne derse o ,halk avunup durur
Cahil bir ümmet, korkuyla doludur
Batıla sarılmıştır din yerine!

Tarihe yazılmış kanla, gözyaşı,
Kölelik olmuş kulların, gardaşı,
İnsan gibi görünen ruhsuz leşi,
Taşlarla doldurmuşlar ten yerine!

Kullar, kula tapar, ferman beşerden,
Bir ses yükselmez ki kalpten, içerden,
Kervanı yitirmiş kör kervancıdan,
Kervancılar sanılmış yön yerine!

Sürüden kopmak yasak ve günahtır,
Özgürce düşünen ancak küffardır
Aklını kullanmak ölüm, azaptır,
Konuşanlar haindir hak yerine!

Biat et, sus, kul ol ve sesini kes!
Akıldan arın ki hep rahatça gez!
Zinciri öperek et hayatı fes
Fikirlerini de sustur dil yerine!

Nice erdem öldü, namus, onur, ar,
Kör zihinler tapıyor, körleşen var,
Bir çamur yığını, taş kesilmiş var,
İnsan kime denirmiş taş yerine!

Aklı kırbacıyla döven zalimler,
Sana boyun eğ diyen âlimler,
Onlar putu sever, satar ilkeler,
İlkeleri boş düşer, ton yerine!

Düşmekse kaderin, kalkıp doğrulmaz,
Cahil bir kez tapar, bir daha sormaz,
Sözü zincirdir, bükülmez, kırılmaz,
Hapis güzel denilir hür yerine!

Ey dost, gözünü aç, bu zulüm bitmez
Sen ses etmedikçe putlar devrilmez,
Aklın özgür değil, ruhun dirilmez,
Kurtulmazsın cahilden, us yerine!

Gözler hiç görmüyor, körlük bir perde,
Ağızlar mühürlü, boyun hep yerde,
Sustukça büyüyor zalimler serde
Bağır çağır ve haykır, sus yerine!

Sözler yitirilmiş, akıl körelmiş,
Hakikat susunca, putlar yükselmiş,
Halk derinden bir çukura itilmiş,
Kara zindan sanılmış gün yerine!

Hakkı arayana “hain” denilir,
Zalime boyun eğmeyen yenilir,
Bu düzen sarsılmaz, kader verilir,
İlmek çoktan atılmış can yerine!

Soru soramazsın, cevap da yasak,
Ne sende, ne başkasında, yoktur hak,
Cahil alkış tutar, korku bir tuzak,
Adalet böyle sanılır hak yerine!

Sözü yücelttikçe, aklı erittin,
Vicdanı itip, putlara eğildin,
Bomboş biri için yılları tükettin,
Kara, beyaz sanılmış, nur yerine!

Diz çökenler bunu şeref sanıyor,
Zinciri kutsal bir emret sanıyor,
Güç kimde ise hak o sanılıyor,
Hürriyetten kaçılmış, hür yerine!

Alnını yere koy, puta secde et,
Sorgusuz itaat, biate gayret,
Sil her sıfatını gel birde şükret
Onur büyük sanılmış dar yerine!

Görmek istemeyene, hak neylesin?
Menfaat düşkünü , aklı neylesin?
Şeref boyun eğmiş, onur neylesin?
Düşman yoldaş olmuş dost yerine

Putlar hep büyüdü, zihinler çöktü,
Ölüm helal oldu vicdanlar öldü
Hürüm diyen alnına kurşun yedi,
Korkaklar görmez olmuş, kör yerine!

Ey dostum, susma, korku bataklıktır,
Boyun eğenler zillete ortaktır,
Zulme susan nasıl bir araftadır
Cennet, cehennem olmuş, kor yerine!

Her adımda bir köle daha doğar,
Zihni örtülen halk her sözden korkar,
Biat et diyene alkışlar tutar,
Cesurlar haykırsın hep sus yerine

Kimin sözü geçerse hak da odur,
Kimi överlerse, kral da odur,
Bozulmuş töreden yasa mı olur
Kurtları yok saymışlar, it yerine!