Put Şiiri - Melik Haker

En derinde yer bulmuş,
Titretir beni.
Sormak isterim nedir isteği.
Yanından geçerken şöyle,
Bir baktım,
Gücü, kuvveti ne bu zevatın.

Dönünce irkildim
Aman!
Her yanımda bir sinsi korku,
Ne yaptım, gene durmadı aklım;
Düşündüm farklı bir şeyler yine
Hazır olanlarla beslensen, ne olur
Olur olmadık fikirler neyine

Çevrildi kukuletalı bir beyaz eşraf,
Sardılar dört bir yandan.
Eğilip biri fısıldadı:
'Sen neden ayrıldın bizden,
artık dönmem, suçluyum
söyle içinden.'
Dilim boğazıma kaçtı
Rengim bembeyaz
Sırtımdan döküldü
Kaynar bir kazan.

Düşündüm birbir yaptıklarımı
Allahım neydi suçum günahım
Bu kem sözler, can alan bakış
Beni korkutan sebep
Doğru olan ben miyim?
Yoksa eğilen doğrular mı?

Sefil bir yaşam nedir diye sorsalar,
Doğru dururken yanlış önünde saygı duyanlar,
Gerçeği su katıp, yalan sayanlar,
Gelip gidip tekrar tekrar soyanlar,
Tesbih ederler dillerinde bir nakarat:
Sen ulu bir milletsin sabreyle,
Düşünme konuşma sus biraz dinle.

Gerçekler birbir klişelerdedir
Çıkar bak, dahası yok ki arasan
Sen otur keyfine bak
İnan bak senin yerine düşünen
Seni senden iyi bilenler var.

Değişmeyen güzellikler çevrende
Yandıkça yakılan sen değilsin ha;
Otur temizle iyi bak,
Putunu sev, yaşat, büyüt
O zaman anlarsın, sensin en rahat.

Melik Haker (Kasım 2009)