Pusula Şiiri - Dağlar Özügüç

Duyguların kıyısında gezindiğim günlerim oldu
Aldılar yoğun bulutları tatlı düşlerimizin tepesinden
Hayal ettiğimiz her şey gidiyor elimizden
Sevgimiz sıcak ve merhametli yüreklerde
Şekle önem verdikçe değişiyor dünya
Sen şefkatı merhameti çevrende ısrarla sorgula
Onun dışında gördüklerin boş bir manzara
Doğrudan istikbale yürüyoruz dolu dizgin
Önde parlayan şey gelecek ışığımız
Geriye kalan sadece silik gölgelerimiz
Tanınma ve minnetin yapısında
Gizli bir sihir olduğunu bilmelisin
Koltuğunun altında gölgelendiğin
Devleri büyüyünce hatırlamazsan
Çok istediğin başarıya ulaşamazsın.
Bu nedenle büyüklerine hürmet etmelisin
Nezaket bir eski pusula gibidir
Puslu havada bile sana doğruyu gösterir
Konuşma tanınmanın paslı kilidinin anahtarıdır
Kapıyı onunla açarsan eyvallah
Sonrası yalnızca senin marifetindir