Pusudaki ihanet Şiiri - Songül Büyükpınar

Seni gördüğüm o an
Gülüşündeki sihre kapılıp
kandı yüreğim
Gözlerindeki iksire düşüp
sevdaya bulandı
Yıldızlar yağmaya başladı
Usulca yer/yüzümde
Hazin hazin baka kaldı
Ay uzaktan öylece
Zamansızdı
yersizdi
Mekansızdı artık herşey
Bilemezdimki
Pusuda bekliyormuş
İhanetin acısını
Birden katrana buladın
Bütün hayallerimi
Sen sahip olduğum
Tek umudu çalıpta gittin
Zemheri gibi üşüyen
Bir kalp bıraktın geride
Bir daha
Yaz hiç gelmeyecek yer/yüzümde
Artık garip bir sessizlik
ve
Hüzün asılı kaldı havada
Şimdi
Sırtımda senden kalan
Birikmiş acı yükün ağırlığı ile
Sigaramdan
Derin bir nefes çekiyorum
İç çeker gibi
Çaresiz
Yorgun
Bitkin
Yılgınım artık yer/yüzümde
Oysaki hep daha
ve
Cesur sanırdım yüreğimi
Uçuruma yuvarlanan
Korkular gibiymişim aslında
Sabret diyorum şimdi gönlüme
Buda geçecek sabret