Pusuda Ölüm Şiiri - Orhan Tuncay

Sazlar sarıydı, sazlar sıcak ve ıslaktı
Genç adam yorgundu, gözleri çakmak çakmaktı
Puslu ovalar ürkütücü düşlerle bezenmiş
Göl adeta yorgun adam için kadife yataktı.

Süngüsü, palaskası ve belinde matarası
İçten içe sızlayan yeni kapanmış yarası
Puslarla gizlenmiş düşmana kilitlenmişti genç adam
Yorgun düşlerde kavrulurken buğulu anısı.

Bir kurşun zıpkın gibi ayırdığında pusları
Kana bulayıp, kızartıp, daha da ısıtınca sazları
Bir çığlık yaşama takılı kaldı bulutlarda
Silip, süpüren, dümdüz eden tüm düşleri, korkuları.

Sıcak sazlar bile ısıtamaz göle sızan yaşamı
Bir eksik, bir fazla, bir rakam hayatın anlamı
Genç adam artık bir meçhul asker bir yerlerde
Onu tek adlandıran tahtaya çakılı nişanı.