Pusu Ve Kan Şiiri - İlyas Kırlı

kaya dipleri keskindir kaya uçları çakıl (kılıç gibi)
daha dün nöbette silmiştim botlarımı (dilimde bir türkü; yardan öteydi)
biri anam biri kanayan yaram....
şimdi ayaklarım çizik,bağcığı kopuk botlarımın
gözüme ilişen damlalarda ne olaki!
gayrı yaraşmaz dökülsede kaya diplerine
gayrı yakışmaz,kucağını özleyen bu yiğide anam
gün hesap günü ses etme der komutan!
gün tuzak günü kanımı dondurmuşum anam....
sus hele içimde ağlar durursun
bi dinle bak ne diyor vatan
şehitler ölmez....vatan bölünmez...
...........
kar üstüme çarşaf çarşaf
namlum buz gibi tetiğim kor,
gözüm bir an bile titremeksizin nöbette
ve uzanırken kar üstünde
bazen kalkıp ayağa kardan adam yapasım geliyor
arkadaşlarla......
bazende mahallede kar topu oyunlarımızı hatırlıyorum
nasılda çacuksuydu değilmi anam...
şimdi mermiler elimde sıkmak için kalleşe
bir oyunu bozmak için,bir düzenbazlığı yıkmak için
vur emrini beklemekteyim
ve ben pusuda
her gün bir gardaşımın hasretini dinlemekteyim
.........
kahpe göründü,kızıl gözleri yandı tepelerden
ben şimdi gidiyorum anam,
arkadaşlarda yanımda,biraz kartopu oynayıp belki döneriz!
sakın merak etme asker elbiseleri çok sıcak tutuyo
.......................üşütmem,
yeterki sen rahat uyu eğer dönemezsem
arkamdan pınarlarınıda açıp açıp ıslatma
buralarını,
ya donarsa göz yaşların içimde
işte o an ölürüm,o an donarım anam