dünyanın sakalları batınca yüzüme
belirir keten ceketimde B Rh +
ve terler bir gömleklik canım
koltukaltımda biriken tuzla
ve tiz bir la sesiyle uyanırım
dünyanın sakalları batınca yüzüme
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Dünyanın sakalları? Erkek mi 'bu' dünya? Yoksa 'yaşanılan sıkıntılar mı' bu sakal işi...Çok da 'acıtır' doğal olarak! En güzeli,şairimizin yaptıklarını yapmak,yapabilmek...Kalemine,canına sağlık...Mutlu ve gönlünce 'bir yaşam' dileğimle.Saygı ve sevgilerimle de...(MŞ).
Teknoloji ile paralel metallesen,robotlasan insanlar.Adinada kentlesme ve modern insanlar diyorlar..
farklı bir anlatım,güzeldi,üstadı kutluyorum.eyvallah
Sayın şair doğru yoldasınız bakmayın bazılarının şiire düşük puan verişlerine...Ezbere alışmış hayalleri kısıtlanmış kimselerin de, hatası yok diyelim ve kimselerin düşünce ve görüşlerine sınır koymayalım derim.Ha bir de kendi adımıza konuşsak daha iyi olacak, bu da kendime öğüdüm. Tebrik ediyorum şiiri ben çok beğendim.
Kentlere sıkışmış yaşamların bunaltısı, sıradanlaşan aşkların sıradan kaygılara yenilmesi ve alışkanlıklar. Bu şiirin nüfusu büyükşehir.
Duygu ve düşüncenize bereket.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta