Pusu Şiiri - Dilara Güney

'Ben seni pembe dünyalarımda sevdim şimdi karanlık dünyamda
intikam almak için pusuda sabahlıyorum'

Gece karanlıkta doğdum
Sadece hissedilirim
Görünmem, duyulmam
Kabuslar yaşatırım karanlıkta
Korkularla eğlenirim rüyalarda
Ölü bir ruhum
Kırık bir umudum
Yaşıyorum.
Donmuş rüzgarın soğukluğunda
Yaklaşıyorum sana
Dehşeti hissediyorsun
Yanındayım biliyorsun
Korkuyorsun

Hisset!
Yüreğimin yokluğunu
Kork! benden
Tüketiyorum umudunu
Titremini görmek,
Çığlıklarını duymak istiyorum
Ter içinde uyanmanı,
Yalnız, soğuk bir yatakta
Aciz bir yastığa sarılarak
Ateşler ile kavrularak,
Ürkek karabasanlarınla
Beraber, kaçmaya çalışarak
Gece rüzgar taşıyor beni
Dışarda esen rüzgar değil benim
Durduramazsın, uğraşma, içerdeyim
Boğan bir esinti ile geliyorum
İçine daha yakın olmak istiyorum

Ağla!
Gözlerin yaşarsın utanma
Sarıyorum tüm vücudunu
Nefes aldırmıyorum sana
Issız dehlizlerimde kayboluyorsun
Donmuş cesetlerin yanında
Alevlerin içinde yanıyorsun
Yüreğin ezilmiş altımda
Çırpınıyorsun
Susma sakın
Çığlık çığlığa bağırıyorsun
Sesinin azaldığını duydukça
Paniğe kapılıyorsun

Korkma!
Kimse duymayacak
Yalvaran sesini,
Kimse görmeyecek
Perişan halini,
Kimse bilmeyecek
Biçareliğini.

Kork!
Karanlıkta doğdum
Sonsuzlukta yaşıyorum
Sönmeyen vahşetim
Ruhuna korku salıyorum
Kork!
Yalnızsın,
Seni duyacak
Ağlamanı görecek
Yardım edecek kimse yok

Eğil!
Önümde,diz çök!
Titre!
Zincirlerin bende
Şimdi dondurabilirim seni
Sadece hissedebileceksin beni
Göremeyecek, duyamayacaksın
Kirli ellerini uzat bana
Titrediklerini görmem için
Uzat onları bana
Dokunmaya çalışma
Sadece
Hissedebilirsin beni,Unutma!
Umudunu kes güneşten
Yardım edemez sana
Ben karanlıkta doğdum
Aydınlıkta da yaşarım
Güneşe karşı gölgen olur
Seni, ona siper yaparım

Kaçma!
Sonunu göreceğim bu gece
Kalmadı, gidecek yerinde,
Elini uzatacak umudunda.

Beni karanlığa sen gömdün
Seni karanlıkla boğacağım.

Dilara Güney - 27.12.2010