Pusu! Şiiri - Mecit Aktürk

Zilleti hak etmişse aranmaz başka sebep;
Bir Arslanın peşine çelimsiz enik düşer...
Dil âh'ı tüketmişse, özen gösterse de hep
Yunusca yazan kalem, "Yavuz'a" yenik düşer...

Her kim ki kâle almaz serpilirken nifâkı
Zamanla ayıramaz şerden, karadan akı...
Cehlin kesif kokusu kaplayınca âfâkı
Gâfilin payına hep zor yokuş, panik düşer.

Tevekkül dergâhına hergün etsem de tâlim
Bırakmıyor yakamı "eyvâh", "keşke", "vay" hâlim
Ne zaman ufka doğru kanat çırpsa hayâlim
Avcuma boynu bükük, şûâsı sönük düşer.

Yazdırıp ahmaklığı karakter hânesine
Hiç kimse sığınmasın "kader" bahânesine!
Her kırılan fidanda toprağın sînesine
Sanmayın suçlu, sanık; bu bağrı yanık düşer...