Pusu. Şiiri - Vedat Polatdemir

Her gece sinsi bir gam.
Pusu kuruyor beynimin en ince yerlerinden
Gecenin en ahkâm kestiği vakit.
Bir kısık, yarı demlenmiş hüzün.
Har vurur, bir elif, elif.
Mazeret gece,
Mazeret zifiri karanlık.
Mazeret yıldızlar.
Mazeret ay ışığının serpilmesin de!
Buğu da intihara meyilli bir çift göz.
Mazeret, sadece SEN aslında
Ve mazeret sen olunca,
Ömrün kesilmesin.
Gece sen gibi susar
Gece ben gibi kör
Hissiyat tavan yapmış.
Ekmek arası köftelerin en acılısı....
Sevdikçe içim acıyor.
Sevdikçe içim yanıyor.
Sevdikçe bir ben kayboluyor.
Aşkın hangi denklemi bu?
Sevgili çarpan mı?
Sevgili bölen mi?
Ben etkisiz elaman mı oluyorum.
Senle kurduğum her cümle tümcesiz
Senin kurduğun her cümle ise öznesiz
Aşkın hep de di hali…