Pusu Şiiri - Cuneyd Kuru

O neydi öyle o nasıl bir pusu,
nasıl bir kin o nasıl bir nefret
küfrüne edep aştıran kadın
yediveren çiçeğine sıktın kurşunu
yukarıdan bakıyorum İzmir'e
ışıklar kafa tutuyor yıldıza
kahveye çalan battaniye
elleri bacak arasında
dişler çeneye vuruyor
dalgın bakışlar
yoruldu gözler
devriyeler
telsiz sesleri
anonslar
sonra durdum kente
dikildim karşısına,başım dik
geçip giden şarkılar notasız
ve taktım kelepçeyi yüreğe
sonra uzun bir susuş
siktiri yemişim
Karşıyaka vapuru ve albatros
geride kalan kırık bir şarap şişesi..