Pusu Şiiri - İsmet Zeren

Gece ağlıyordu geceme
Karanlık korkuyordu karanlığımdan
Kuşlar vurgundu yanlızlığımın kanat çırpışlarına
Bir kaşarlanmış ayyaş gördü yıkılışımı imrendi

Altındı gözyaşlarım sevinçsiz okyanuslarda
İniltilerim ürpertiyordu bülbülleri
Bomboş odalar doluyordu şekilsiz meleklerimle
Çağırıyordu ninnideki bir çocuk
Bedenimi tarifsiz teslimiyetlere

O kadın benim için söylüyordu
En özel ezgisini hürriyet coşkusuyla
Bal arıları gözlerimden topluyordu
Kraliçenin hayalindeki en muhteşem özü acılarda

Ruhum bile özenmişti rüyalarımda ki tangoya
Talihim kavgasındaydı kaderimin kaosuna romansı kadınlarla
Bir duble içki bile bir bardak su kadar
Renk vermiyordu şükürlerime

Bana benzeyen benmiydim
Bilmiyorum çocuksuz anılarda
Tarifler sığmıyor artık tariflerime
İsimler yetmiyor isimsiz eylemlerime

Yaşadıklarım
Yaşandı mı yaşanmadı mı daha önce bilmiyorum

İstiyorum ki ölüm
Bir daha
Ne bir son ne bir başlangıç olmasın

Olmasın ikilem istasyonları
Düşlere pusu kurulmasın