Kimdi bizi lanetleyip, bombalarını yağdıran?
Kimdi bizi unutup varlığımızı hiçe pazarlayan?
Ölümü hiç bilmedik ve anlamadık ki!
Ölümün kimi ne zaman nerede nasıl bulacağı belli olmuyor. Kanamalı bir hastayı hastaneye yetiştirirken kaza yapan ambulansta veya muhteşem bir düğün dönüşü gelin arabasını biçen kamyonun altında.
Sokakta yürürken kaldırıma çıkan araba! Uyurken yakalayan deprem, sel, yangın… Gece işten eve yorgun dönerken bir psikopatın bıçak ucunda ya da bir köşe başının tenhalığında serseri bir kurşun…
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Yasemin Elbek, maalesef öyle haber seyretmek sosyal sayfalarda denk gelmek insan denilen olgunun bunları nasıl kendine yonttuğunu nasıl da sudan sebeplere katil olduğunu ve ille de kötü olan tarafı seçtiğini görmek, şahit olmak akıl almaz bir durum. Bence toplumun toplu bir sakinliğe ihtiyacı var. Teşekkür ederim geceniz güzel olsun.. Sağlıkla, huzurla..
Hiç eksilmedi ki o acıların sesleri çığlık çığlık olan ne kulaklarımızdan ne de yüreklerimizden
Yasemin Elbek, maalesef öyle haber seyretmek sosyal sayfalarda denk gelmek insan denilen olgunun bunları nasıl kendine yonttuğunu nasıl da sudan sebeplere katil olduğunu ve ille de kötü olan tarafı seçtiğini görmek, şahit olmak akıl almaz bir durum. Bence toplumun toplu bir sakinliğe ihtiyacı var. Teşekkür ederim geceniz güzel olsun.. Sağlıkla, huzurla..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta