Puslusun Gönül Şiiri - Numan Akkoyunlu

Bellidir yıllarca halin ahvalin
Gülümsemez yüzün yaslısın gönül
Alnına yazılmış budur nevalın
Kerem’in nezdinde Aslı’sın gönül

Ah çekip dinlersin sevda kuşunu
Yordu bu nağmeler garip başını
Kurarsın her daim hayal düşünü
Sanırlar Mecnun’un neslisin gönül

Başından geçeni anlatsan ele
El getiremez ki aşkını dile
Hesapta kitapta bilinse çile
Mutlaka Ferhat’ın mislisin gönül?

Şu kara bahtında olmadı meşkin
Çağlayıp akarsın sellerin taşkın
Özünde benzemez kimseye aşkın
Sen duygularımın aslısın gönül

Hiç eksik olmadı içinde ki köz
Fayda da etmedi anlatılan söz
Andıkça maziyi buğulandı göz
Kara bulut gibi hislisin gönül

Ektiğin sevgiler naza dönüştü
Sonunda yaktığın ateş sönüştü
Ne bir selam saldı ne de konuştu
Hala dili lala seslisin gönül

Sana teselliden diller yoruldu
Uçan şahinlerde kanat kırıldı
Umudun perçimi yere savruldu
Hali aşikâra puslusun gönül

06.10.2013