Puslu Geceler Şiiri - Hakan Tüt

gecedir köyümde,
uyumuş yüz kırk yedi hane
yüz kırk yedi ana
yüz kırk dört baba.

Hasan babada uyuyordur, belkide
mesayidedir motor fabrikasında,
tatlı düşler görsün diye, ciğer paresi Nazlı
ve her sabah bitkin bacaklarını,
henüz altı aylık olan Ali
yolları kısaltıyordur ona

Sefer baba uyumaz o
Osman ağanın sürüsünü yatırmış ağıla
dağlarda kurtlar çokcadır,
sabahlara değin de gezinirler.

Osman ağa bu
her kayıpı ödettirir fazlasıyla
Osman ağa bu
açlık bilmedi
bir kerrecik bile.

Kurt ne bilsin
sürü osman ağanındır.
Kurt ne bilsin
Sefer baba çobanıdır.

İnde ışıl ışıl dört enik
eniği veren
Osman ağanın koyunlarına vermiş sütü.

Sefer baba bilir, kurt açtır.
Evde uyuyan üç cocukta tok değil.
açlığı bilir Sefer çoban
açlık açlıktır tarifsizdir.
ve bu yüzden
bir kezcik kırpmaz gözünü

Uzaktan bakıldığında.
bir yıldız düşmüş sanırsın ağıla
çay ateşidir sefer çobanın,
yanıp söner.

Yusuf baba şendi, şakraktı,
dalgasınıda geçerdi hayatla
sarhoşta dönerdi anasının evine
davullu zurnalı evlendiği güne değin.

sonrasına çook hızlı büyüdü Yusuf
harebe bir köy duvar dibinde
hanği kız hatırlamadı ki
gülümseyişli bir iç çekişiyle onu.

Kazandıda, kaybettide
bir oğlu oldu
ikisine basalı bir ayı bulmadı daha.
kimseyi incitmedi ne bacısını ne anasını.

ve kin tutmadı hiç bir zaman
Hamza ya bile
Hamza ki üç düvesinden birisini çaldı.
gün ortasında, köyün çayırlığından.
istesede kin tutamazdıya
Köy yerinde sülale bildiği.
anası, bacısı,
karısı, ogluydu sadece.

Yusuf kimi üç beş günlüğüne.
kimi haftalarca terk ederdi köyü
ansızı puslu bir gecede de dönerdi.

ve Sözler, sözler
yeden gökten düşen sözler.
kadınlar taşıdı çeşmelerde.
yorumlandı duvar kenarlarında.
tek bakkalında köyün,
karar kılındı.
hain denildi.

Bu sabah Fatmasını alıp gittiler.
akşam karanlığında geldiler.
yazması düşmüş
çıkarmazdı gayri
çığlık çığlıga indi arabadan.
efendiydi gayri
Yusufun göğsünde sarılı yazması
benek benek.
uzanmış yatıyor sanırsın.
ölmüştü gayri.

Hakan tüt 27/06/2000