Puslu Gece Şiiri - Sergen Yolcu

Biz dört kişiyiz
Puslu gecede beş oluruz bazen
Japon değiliz ama...
Japonlar hem birbirine benzer
Hem de köpek yerler zaten…
Yok onlar Çinlilerdi…
Ama Japonlar da benzer birbirine sonuçta
Köpek yemezler sadece
Ha ama…
Japonya’da köpek yiyecek mekânlar vardır
Biz ne köpek yeriz
Ne de birbirimize benzeriz
Biz böyleyiz işte…
Bize organik tavuk kanadıyla uçmak biçilmiş...
Organik olmazsa tavuklar uçamaz zaten...
Hatta içimizden biri kendini on dokuzdan uçurmuş geçen
On sekizde bir kadın yollara düşmüş
Yedide son bir saç teli uçmuş kasıklarının arasından
Uzun ve siyah…
Birde söküp almış kadını bir adam
Zeminde paramparça olmuş
Gül reçeli çıkmış midesinden
Hatta otopsi raporu bir şiire konu olmuş öncesinde
Polis peşindeymiş şairin
Üç kalmışız bu şiirde…
Puslu gecede dördüz hala…

Koçlar gelin gibi süslendiyse
Kurbandır zaman!
Şair bir koltukta
Emirler vermiş yaza yaza!
Bir kadın ve bir adamı
Bir adam ve bir kadın
Yani biz bizi
Ama aslında biz onları…
Yani şair ve sen
Sen ve ben
Biz…
Puslu gecede
Ele ele tutuşarak
Hatta önlerinde sevişerek
Pençeleri en vahşi hayvanınkinden daha keskin
İki kelimenin sevişmesinden doğan
Yılan başlı bir cümleyle
Kalplerinden asmışız…
Daha önce hiç duymadığımız
Bir çiçek kokmuş…
Kokusunu içimize
Yapraklarını üstlerine atmışız…
Şair günah yazmamış bize...
Ve bırakmış bizi iki,
Ama puslu gecede üçüz hala…

İki bayram arasında düğün olmaz!
Ama çok güzel sevişilir yazmış şair…
İşte öyle bir zamanda
Hem de öylesine puslu bir gecede
Bir kadın bir adama köpek dişini geçirmiş
Nefsinden yakalamış şairi………….
Bembeyaz bir kan akmış...
Adam tam otuz sekiz kere döllemiş kadını
Ve tam ondokuz yıldız saydırmış gökyüzünde
On dokuz yazılır…
İki Kalmışız…
Şair yazmış...
Puslu gecede...