Puslu Bir Kış Şiiri - Süheyla Güney Avcı

Puslu bir kış
Ve puslu bir günün ortasına oturmuş bir çocuk...
Buğulu gülüşlerinden dağılan hüzün sarmalıyor havayı.
Ayaklarının çıplaklığına dokunan ayaz,
Yüreğinden gözlerine vuran bir sitem yangınına dönüyor.
Parmak aralarında soğuğun yapıştırdığı acının kurumuş kirleri,
Yanaklarında üşümüş bir allık.
Çelimsiz küçük bir bedene yüklenmiş onca yük
O yükün gizlisinde kursakta kalmış oyunların hayali...
Aslında kışlar puslu olmazdı belki
Havalarda gün ortası kararmazdı kimbilir
Bu düzen bir çocuğun gözlerinden ışığı hayalinden oyunu çalmasaydı...
Kimbilir?

Süheyla Güney Avcı