Yaralarımın kabuğunu kopartıp kanatmayı sana bırakıyorum. Dağınık saçlarımla esmer geceler, sokaklarda yağan yağmur bana düşüyor. Karanlık gecelerde ışığını kapatma sana geleceğim, sessizce yanına gelip ‘’canım yanıyor’’ diye fısıldayacağım kulağına, ürpererek uyanacaksın. Boşlukta yuvarlanacaksın. Cümlelerin sahipsiz kalmış gibi ortaya savrulacak.
Her şeyde bir eksiklik vardı. Susmalar düşmüştü bana, gitmelerse sana. Sürgün sevdalara biçilen ömür ne kadarsa. Seni bırakmayı her düşünüşümde izbe köşelere saklanıp senin kokunu duyuyorum ellerimde tenimde. Yarım kalmış tamamlanmamış öyküler gibi, boyası yarım resimler gibi yaşamların infazına bırakıyorum kendimi. Bana hasret, bana hüzün, bana elemler kalıyor.
Boş veremediğim gönül yazgımda kayıp ruhları aramaya başlıyorum. Hangi acının bedelini ödüyordum. Nedenlerin batağında niçinler imin kavgasını veriyordum. Pare pare duygularımı onaracak sevgi sularını esirgemeyecek bir yürek limanı arıyorum. Duygu tünellerinde ilerlerken çarmıha gerilmiş düşlerin azabında kalıyordum.
Yarım bıraktığım düşlerim oluyorsun. Tam sana ulaştım derken bir fırtınanın alazında uzaklara savruluyorum. Toz toprak içinde, çizik ve berelerle sana ulaşmaya çalışıyorum.Uzanan elim kabus gecelerime değiyor. Hangi günahımın bedelini ödüyordum.
Tamamını Oku
Sevgilidost, kaç zamandır bu biçim yazılmış, Yani şiir formunda yazdığın, içnde şiirin argumanlarını barındıran nesir yazısı yazmakta mesafe akdığını, bunda da başarılı olduğunu görüyorum ve senin adına seviniyorum. Seni bu güzel yazı için de kutluyorum. Esen kal.
Bir kadın yüreği vuruyor mızrap olmuş nihavent acı tellerine ud'un, nameleri yüklemiş çektiği ızdırabın notalarına, akıtıp göz yaşları ile sevda denizlerinin dalgası köpüğünden arda kalan tuzla dalga dalga vurarak yalnızlar kumsalına...
Çoğumuzun iç acılarının dile gelmiş şekliydi hüzünlü dizeleriniz Şaire'm.
Ne yürek varmış ki sizde, feryadı basmışsınız şiire mührünüzle.
Gönül'den kutlarken, sevgim yüklü saygılarımla derlediğim inci çiçeklerim engin yüreğinize.
(tam puanımla listemde.)
okudukça şiirin amansız ağırlığı omuzlarıma çöktü.. bu da geçer denenlerin nasıl da bir şeyleri ezip geçtiğini bir köşesinden yaşatmışsınız.. gönül sazınıza eşlik etmişliğimi ifade için: yaralar değil alıştıklarım sadece umutlar.. gözlerimin içine sinmiş ama sönmemiş umutlar..ama yine de güzel olan yaralar açıldıkça kabuk tutuyorlar..hissiyatınızı bir başka bedende kendince yaşamış genç bir kardeşinizden şair yanınıza selam olsun..saygı ve muhabbetle..
Sevdaların açtığı yaraların kabuğu, o yarayı açanla kaldırılmaz sanırım.. Bilinir ki bağlanan kabuk, doğal bir süreçten sonra kendiliğinden kalkar... Belki 'belli belirsiz' izi kalır sadece... Ama ya 'ruhsal travmalar?' İşte onun şifa bulması, ancak 'eksileni yerine koymakla' mümkündür...
'Çivi, çiviyi söker' hesabı...
Etkili, saran, düşündüren, benzer yaraları olanları tekrar yaşatan bir denemeydi... Tebrik ederim Fatma (Deniz) Hanım... Umarım 'bir araya gelecektir' yazılarınız...
Başarı dileklerimle saygılar, selamlar sunarım...
PAYLAŞIMINIZDAN ÖTÜRÜ TEŞEKKÜR EDER
SAYGILAR...
ÖNCELİK, LİRİZMİN DORUĞUNDA BİR YAZINSAL OLDUĞUNU SÖYLEMELİYİM.BÜYÜK BİR ZEVKLE OKUDUM VE KUTLADIM GÖNÜLDEN.AMAAA..
LÜTFEN BIRAK TA YARA KABUK TUTSUN. KİMSEYE İZİN VERME O KABUĞU KOPARTIP YENİDEN KANATMALARINA. SEVGİYLE KAL CAN....
Yarım bıraktığım düşlerim oluyorsun. Tam sana ulaştım derken bir fırtınanın alazında uzaklara savruluyorum. Toz toprak içinde, çizik ve berelerle sana ulaşmaya çalışıyorum.Uzanan elim kabus gecelerime değiyor. Hangi günahımın bedelini ödüyordum........başlayınca bitirmeden vaz geçilmeyen değerli yazılarınızı okumayı seviyorum....yüreğiniz , kaleminiz daim olsun ...sevgi ve saygılarımla ( +10 ).....
Yüzüme bakıyordun. Hesapsız, korkusuz ve de karanlık bakışlarla... Sana söylediğim son cümleyi düşünüyordun... Belki de ürpererek...
“Canım yanıyor” demiştim sana,
“canım yanıyor ve yangın yerinde dolaşıyor gibi hissediyorum kendimi” demiştim sana...
Ansızın gelen bu cümle sahipsiz kalmış uzun bir müddet...
Sanki boşlukta donmuştu, dar nefesimle çıkan harfler, her kelimenin tüm harfleri donuk kalmıştı salınımları ile asılı duruyordu sanki senin bakışlarında...
Canımın yanması çaresiz ve de dermansız bırakırdı, kusmalarım çıldırtasıya telaşlandırırdı seni. Ama bu sefer ölüme üç çeyrek zamanım var sanki demiştim ilk cümlemden sonra...
Yılların ardından gelen bir yakarıştı bu.
Çıldırırdın kusmalarımdaki çaresizliğimi görünce, dudaklarını yapıştırırdın gözlerime, içerdin şaşkınlık ve acı ile akan gözyaşlarımı, ama hiç acımazdın bana, hiç... Sadece sert görüntünle cesaret verirdin bana...
İşte o zamanlar ben masumlaşır, sakinleşir, tüm hırçınlıklarımdan uzaklaşır, acılarımla koyardım başımı uzattığın boynuna...
Nasıl bir saklanıştı bu acıdan, nasıl bir sinmeydi ölüm korkusundan, nasıl bir teslimiyetti bu boynunun ısıs ile savunmasızca acıdan huzura saklanış...
Kasvet günleriydi bunlar benim acı çektiğim zamanlar. Kimselerden arındıkça, sadece sen kimseme sarılır kalırdım çaresizce ve de korunmak için...
mustafa yılmaz
ant+10
Lirizmde arka plan ışıması...
Yalın ve akıcı bir dille sağlanan büyük patlamalar.
Eski fotoğrafların seçilebilen görüntülerini derin bir çözümleme seansından hemen sonra yazınsalına yüklemiş Yazar.
Yitirilmiş bir sevisel anakara ...
Gerçekten yaşayan zamandandan kesitlerle.
Harika bir anlatı.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta