Yaralarımın kabuğunu kopartıp kanatmayı sana bırakıyorum. Dağınık saçlarımla esmer geceler, sokaklarda yağan yağmur bana düşüyor. Karanlık gecelerde ışığını kapatma sana geleceğim, sessizce yanına gelip ‘’canım yanıyor’’ diye fısıldayacağım kulağına, ürpererek uyanacaksın. Boşlukta yuvarlanacaksın. Cümlelerin sahipsiz kalmış gibi ortaya savrulacak.
Her şeyde bir eksiklik vardı. Susmalar düşmüştü bana, gitmelerse sana. Sürgün sevdalara biçilen ömür ne kadarsa. Seni bırakmayı her düşünüşümde izbe köşelere saklanıp senin kokunu duyuyorum ellerimde tenimde. Yarım kalmış tamamlanmamış öyküler gibi, boyası yarım resimler gibi yaşamların infazına bırakıyorum kendimi. Bana hasret, bana hüzün, bana elemler kalıyor.
Boş veremediğim gönül yazgımda kayıp ruhları aramaya başlıyorum. Hangi acının bedelini ödüyordum. Nedenlerin batağında niçinler imin kavgasını veriyordum. Pare pare duygularımı onaracak sevgi sularını esirgemeyecek bir yürek limanı arıyorum. Duygu tünellerinde ilerlerken çarmıha gerilmiş düşlerin azabında kalıyordum.
Yarım bıraktığım düşlerim oluyorsun. Tam sana ulaştım derken bir fırtınanın alazında uzaklara savruluyorum. Toz toprak içinde, çizik ve berelerle sana ulaşmaya çalışıyorum.Uzanan elim kabus gecelerime değiyor. Hangi günahımın bedelini ödüyordum.
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
