Bulanıp suya insan düşürdüm
Uz uza bakıp yorulma
Belki de kendini görürsün
Bakma üzülürsün
Sulanıp huya insan şişirdim
Uzu uza tıkıp yorulma
Belki de kendine yürürsün
Tıkma büzülürsün
Yamanıp hayâ insan pişirdim
Uzun uza yıkıp yorulma
Belki de kendinde çürürsün
Yıkma çözülürsün
Dolanıp raya insan geçirdim
Uzun uzadı çıkıp yorulma
Belki de kendinle örülürsün
Çıkma görülürsün
Demlenip çaya insan içirdim
Uzun uzadıya sıkıp yorulma
Belki de kendinden süzülürsün
Sıkma gömülürsün.
Müjdat Eraslan
balaban Kent Şairleri
Kayıt Tarihi : 12.7.2010 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!