Püsküllü Bisiklet Şiiri - Kültigin Kök

Küçük çocuk bindi püsküllü bisikletine.
Yeni, kırmızı bir bisikletti hem de püsküllü
Son gücüyle asıldı pedallara, sürdü sürdü.
İndi Karbeyaz'ın devasa yokuşlarından.
Durdu tam göbeğinde çarşının.
Sıcaktı hava ama rüzgarlıydı da.
Etrafına baktı, kaldırımlara.
Sarılanları gördü.
Kapalıydı gözleri, ıslaktı biraz.
Gülüyorlardı ama ıslaktı biraz.
Tekrar asıldı pedallara, son gücüyle.
Yakacık'ın taşlı yollarında sürdü bisikletini,
Görenler çok severdi, püsküllüydü bisikleti.
Sürdü sürdü biraz daha.
Bu sefer otogarın yanında durdu.
Soğuktu hava, çiseliyordu.
Burada da vardı sarılanlar.
Burada da kapalı gözler, ıslaktı biraz.
Temenniler dillerde, ıslaktı biraz.
Beklemedi sürdü daha.
Bu sefer yokuş yukarı sürdü.
Buz gibiydi burası.
Mezarlığın yanındaydı şimdi.
Burada her şey ıslaktı biraz.
Ama yine de püsküllüydü bisikleti.