Püsküllü Bela Şiiri - İbrahim Karaçay

Talip olduk Hatça’nın evde kalmış kızına
Gören dedi; bak bu kız köyün terelellisi
Zor verir bakılırsa, anasının nazına,
Koca köyün içinde bir taneymiş Güllü’sü

Eş dost koyduk araya, ikna oldu anası
Meğer nazı boşaymış ciğerinden yanası,
Töreye kurban gitti pederin on danası
Size aittir dedi, masrafların küllisi,

Başladı mı Hatça’nın ağzından bal akmaya
Dedi kızım huridir, kıyamazsın bakmaya
Bir defa izin versem dışarıya çıkmaya
Bir elini sallasa ardı sıra ellisi

Bu yaşa geldi kızım, erkek eli değmedi.
Demek kısmet sizeymiş, kimseye yüz vermedi,
İsteyeni çok idi, hiçbirine varmadı,
Hâkim, doktor, avukat, futbolcunun millisi

Dedik kızı bir görsek bakalım neyin nesi,
Töremize ters düşer, yasak dedi görmesi,
Mutfakta bir gürültü tencere bardak sesi,
Sanki çölden geçiyor, kervanların zillisi

Yarım saat olmuştu biz içeri geçeli
Elinde kahvelerle geldi yüzü peçeli,
Kahve değil mübarek sanki vişne reçeli
Dedim hemen kalkalım yetişmeden ballısı

Günü geldi nihayet yaptık, çattık düğünü,
Burnumuzdan getirdi bir günde üç öğünü,
Kavga ile geçirdik daha birinci günü,
Bu dünyaya zor gelir bundan sivri dillisi

Pek de ucuza gitmiş, Güllü kıza kalırsa,
Evden kovarım dedi, anan, baban gelirse,
İşimiz zor vallahi, duruma bakılırsa,
Başımıza sarıldı belanın püsküllüsü,

"Karaçay kötü" demiş, sızlanmış bütün köye,
“İsteyenim çok idi niye varmadım niye”
Yılmadım tek tek sordum, kimler istemiş diye,
Bir çoban talip olmuş, bir de köyün delisi.

25.03.2003
İbrahim Karaçay