PÜSKÜLLÜ
Her resim insanı ağlatır bir gün,
Zaman saçlarını tarar PÜSKÜLLÜ.
Hep bir suçlu gibi maziden sürgün,
İnsan geçmişini arar PÜSKÜLLÜ.
Yaşamak dediğin dağ başında kar,
Güneşi gördükçe erir PÜSKÜLLÜ.
Yılların yüreğe düşürdüğü har,
Gün geçtikçe acı verir PÜSKÜLLÜ.
Sırtına yükleme onca günahı,
Zamanla belini büker PÜSKÜLLÜ.
Peşin sıra gelir mazlumun ahı,
Saçlarını tel tel döker PÜSKÜLLÜ.
Tükenir neharın kapanır perden,
Üstüne karanlık çöker PÜSKÜLLÜ.
Ecel seni o en sevdiğin yerden,
Sorgusuz sualsiz söker PÜSKÜLLÜ.
Su olup denize dolsan ne fayda,
Azrail her bendi yıkar PÜSKÜLLÜ.
Son anda saçını yolsan ne fayda;
Alır bir çukura tıkar PÜSKÜLLÜ.
Aydın YÜKSEL-ANKARA
23.04.2017-Pazar-20.30
Kayıt Tarihi : 18.10.2017 23:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!